Asides

ဤ Phoetic Symbols များကို လေ့လာသည့်အခါ ဆရာနှင့် လက်ပွန်းတတည်း မျက်စိအမြင်၊ နားအကြား အားလုံးလေ့လာမှသာ အကောင်းဆုံး ဖြစ်ပါသည်။ ယခု Phonetic Symbols များကို ရေးပြခြင်း၊ မြန်မာ အသံထွက်များဖြင့် စီမံရခြင်းသည် မိမိ၏ တပည့်များမှ ဝိုင်းဝန်းတောင်းဆိုကြ၍ ပြုလုပ်ရသော်လည်း မိမိစိတ်ထဲ၌ ကိုယ်တိုင် whiteboard ပေါ်မှာ ရေးပြ၍ အသံထွက်ပြရခြင်းလောက် ကျေနပ်မှုမရှိ၊ အရသာမလာပေ။ သို့သော်လည်း မိမိသည် တောထဲရောက်နေ၍ တပည့်များက တောင်းဆိုကြသောကြောင့်သာ စေတနာ မေတ္တာ ရှေ့ထား၍ ရေးပြရခြင်း ဖြစ်ပေသည်။ အချို့အသံများကို မြန်မာအသံနှင့် ထွက်ပြရသည်မှာ လွန်စွာမှ ဝန်လေးလှပါ၏။ အကြောင်းမှာ ဆရာလွတ်လေ့လာရာ၌ မှားယွင်းမှုများ ဖြစ်နိုင်သောကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။

မိမိသည် “လွယ်ကူသက်သာ English Grammar” စာအုပ်ကို ပညာရှင်များအတွက် ထုတ်ဝေခြင်းမဟုတ်ကြောင်း ရှေးဦးစွာ ဝန်ခံအပ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် ပညာရှင်များအနေဖြင့် အမှားတွေ့ခဲ့သော် ပြုပြင်နားလည်ကြရန် မေတ္တာရပ်ခံအပ်ပါသည်။

မိမိသည် ၁၉၉၉ ရှေ့ပိုင်း (၅)နှစ်ခန့်မျှ စာစောင်လေးများကို လက်ရေးမူဖြင့် ရေးသားကာ စာလိုက်သူများအား မိမိ၏လက်ရေးမူဖြင့် ရေးထားသော English Grammar စာစောင်လေးများကို မိတ္တူကူးစေ၍ အမရပူရမြို့ မဟာဂန္ဓာရုံကျောင်းတိုက်အတွင်း၌ လူကျောင်းသား ရဟန်းကျောင်းသားများကို အင်္ဂလိပ်သဒ္ဒါကို လွယ်ကူသက်သာစွာ နားလည်စေရန် ရည်ရွယ်၍ ဆရာတော်များ၊ အထူးသဖြင့် နာယကချုပ်ဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ တိုက်တွန်းချက်ဖြင့် စိတ်ရှည်လက်ရှည် ပို့ချသင်ပြပေးခဲ့ပါသည်။ ထိုကျောင်းသားများမှာလည်း ယခုအခါ လူကျောင်းသားများ ဘွဲ့ရ အလုပ်ဝင် ဆရာ ဆရာမ နည်းပြစသည် ဖြစ်ကြကုန်ပြီ။

ရဟန်းသံဃာ ကျောင်းသားတပည့်များမှာလည်း ဓမ္မာစရိယ စာချဆရာတော်များ ဖြစ်ရုံမက ယခုအခါ အချို့ နိုင်ငံခြားတက္ကသိုလ်များ၌ပင် ပညာဆည်းပူးနေကြပေပြီ။ ထိုထိုတပည့်များနှင့် ပြန်တွေ့တိုင်း “ဘုန်းကြီး English Grammar စာအုပ် မထွက်သေးဘူးလားဘုရား” ဟူသော မေးခွန်းကို မိမိ မကြာမကြာ ရင်ဆိုင်ရပါသည်။ ယခုအခါ၌ မိမိလည်း တောရကျင့်စဉ်ကို ကြိုက်နှစ်သက်၍ တောရဆောက်တည်နေပြီ ဖြစ်ပါသည်။ စာချမှုကို ရပ်ဆိုင်းထား၍ တပည့်များ၏ဆန္ဒကို ဖြည့်ဆည်းပေးရန် အလို့ငှာ စုစုပေါင်း နှစ်ပေါင်း ၁၅-၁၆နှစ်ခန့် သင်ပြပေးခဲ့သော အင်္ဂလိပ်သင်ခန်းစာများကို “လွယ်ကူသက်သာ English Grammar” ဟူသော ခေါင်းစဉ်ဖြင့် စာအုပ် ထုတ်ဝေရန် ကြိုးစားခဲ့ရပါသည်။

ဗုဒ္ဓဘာသာ၏ နောက်ဆုံးပန်းတိုင်သည်ကား စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ လွတ်လပ်မှုတည်း။
ထိုကဲ့သို့သော လွတ်လပ်မှုအတွက် မိမိတို့သည် လုံးဝလွတ်လပ်မှုကို လိုအပ်၏။
ဗုဒ္ဓဘာသာက မိမိတို့အား အပြစ်တင်ကဲ့ရဲ့မှုတွေ မပါစေဘဲ အရာရာကို အရှိကိုအရှိအတိုင်း ရှုမြင်တတ်ရန် သင်ပြထား၏။
သို့သော်လည်း မိမိတို့သည်ကား ဗုဒ္ဓဘာသာဟုတ်သည် ဖြစ်စေ မဟုတ်သည်ဖြစ်စေ အပြစ်တင်ကဲ့ရဲ့တတ်ပေ၏။
လေ့ကျင့်မှုသည် အကောင်းဆုံးဆရာဖြစ်၍ လေ့ကျင့်မှုသည်သာ ပြည့်စုံစေ၏ဟု မိမိတို့ သိကြပြီး ဖြစ်ပေ၏။
လွတ်လပ်မှုဟူသည် ဒီမိုကရေစီစနစ်၏ အခြေခံသဘောတရား ဖြစ်ပေ၏။
လုံးဝလွတ်လပ်မှုကို သင်ပြလေ့ကျင့်ပေးနေသော ဗုဒ္ဓဘာသာသည် ဘယ်သောအခါမျှ ဒီမိုကရေစီနှင့် ဆန့်ကျင်ဘက် ဖြစ်လိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။

ယခုဤစာအုပ်၌ ဗုဒ္ဓဘာသာနှင့် နှိုင်းယှဉ်လျှက် လက်တွေ့ကျသော ဘာသာရေးအသိများ၊ လူမှုရေးအသိများ၊ နိုင်ငံရေးအသိများ၊ နိုင်ငံတကာအတွေးအမြင်များ၊ ဒီမိုကရေစီဆိုင်ရာအသိများ လေ့လာရရှိကြလိမ့်မည်ဟု မိမိစာရေးသူ အနေဖြင့် မျှော်လင့်မိပေ၏။ ဦးဇာဂနာ ပြောခဲ့သည်မှာလည်း လူငယ်လေးများအား ဖတ်စေချင်သည်ဟု ဆိုခဲ့ပေ၏။ အထူးသဖြင့် ယနေ့ခေတ် လူငယ်လေးများ ပညာတတ်များ ပိုမို၍ ဖတ်ရှုမှတ်သားသင့်၏ဟု ထင်မြင်မိပေ၏။ ဖတ်ရင်းမှတ်ရင်း မိမိစာရေးသူ မျှော်လင့်သကဲ့သို့ အသိဉာဏ် ဗဟုသုတများ တိုးပွားခဲ့သည်ဆိုက မိမိစာရေးသူအနေဖြင့် အလွန်ဝမ်းမြောက် ဝမ်းသာ ဖြစ်မိမည်မှာ မေးခွန်းမေးစရာ မလိုလောက်အောင် မှန်ကန်ပေလိမ့်မည် ဖြစ်၏။