ရဟန်းသံဃာအတွက် ထေရဝါဒဝိနည်းဆိုင်ရာ အသုံးအနှုံးမှန်ကန်စေဖို့

ဝိနည်းအရဆိုရင်တော့ “ထေရ နဝ မဇ္ဈိမ”လို့ ခွဲထားပါတယ်။ “ထေရ”ဆိုတာက ဝါ(၂၀)အထက်ကို ခေါ်ပါတယ်။ မြန်မာများက ဒီအရွယ်ကို ဘုန်းကြီး ဘုန်းဘုန်း စသည်ခေါ်ကြပါတယ်။ စနစ်တစ်ခုကို ကိုယ်တိုင်တီထွင်ပြီး သင်ကြားပို့ချ လေ့ကျင့်ပျိုးထောင် ဦးဆောင်မှုပေးနေတဲ့ ရဟန်းတော်မျိုးကိုတော့ ဆရာတော်လို့ သုံးနှုးခေါ်ဆိုတတ်ကြပါတယ်။

ထိုဆရာတော်မျိုးတွေဟာ စာပေပို့ချ ကျမ်းစာတွေရေးသားပြုစု တရားဟောတရားပြ လိုအပ်ရင် ပရဟိတတွေကိုလည်းလုပ်နဲ့ ဘဝကိုလေးနက်စွာ အဓိပ္ပါယ်ရှိစွာ ဖြတ်သန်းကူးခတ်နေတတ်ပါတယ်။ ဘယ်အရာကိုမှပေါ့ပေါ့တန်တန် ပြောဆိုလုပ်ကိုင်လေ့ မရှိပါဘူး။ senior age ကို ရောက်လာသည်နှင့်အညီ ကာယကံဝစီကံ မနေကံတွေကိုလည်း လူကြီးလူကောင်းဆန်ဆန်ပြုမူနေထိုင်ရပါတယ်။ Continue reading “ရဟန်းသံဃာအတွက် ထေရဝါဒဝိနည်းဆိုင်ရာ အသုံးအနှုံးမှန်ကန်စေဖို့”

လူအများနှင့်နေထိုင်ချိန်၌ မိမိ၏အချိန်ကို managed လုပ်နည်း

ဒီလိုလေးအားထုတ်နေစေချင်ပါတယ်။ ကိုယ့်ဘဝအတွက် မခက်ခဲသင့်ပဲခက်ခဲနေတာတွေရှိရင် လွယ်ကူစွာဖြေရှင်းနိုင်စွမ်းတွေ ရရှိစေချင်လို့ပါ။ မိမိအနေဖြင့် ဒီမနက် ၃ နာရီမှ ၄ နာရီ အထိ တရားထိုင်ပြီးပါပြီ။ ၅ နာရီထိုးရင် ကျောင်းထဲမှာ စင်္ကြံလျှောက်၍ရှုမှတ်ရပါမည်။ ၆ နာရီမှာ မိမိ၏လက်ရင်းတပည့် ဦူဇင်းတစ်ပါးနှင့်အတူ တောင်မင်းကြီးဘုရားကနေ မယ်ဇယ်တန်းဘက် တစ်ပတ်နာရီဝက်ခန့် စင်္ကြံလျှောက်ကာ ၆:၃၀နာီတွင် ကျောင်းထဲပြန်ဝင်၍ စာရေးဖို့စတင်ပါတယ်။

၈ နာရီရေချိုး ၉ နာရီဆွမ်းခံထွက် ၉:၃၀ နာရီဆွမ်းဘုဉ်ပေး ၁၀ နာရီခန့်၌ကားမိမိထံသို့ ရောက်လာကြကုန်သော နိုင်ငံခြားဧည့်သည်များအား တရားစကားပြောပေးရပါတယ်။ ၁၀:၁၅ မိနစ်ခန့်မှာတော့ ဆွမ်းစားကျောင်းရှေ့မှာ သံဃာများကိုစောင့်ရှောက်ပေးရင်း ၁၀:၃၅နာရီလောက်အထိတာဝန်အရရှိနေတတ်ပါတယ်။ Continue reading “လူအများနှင့်နေထိုင်ချိန်၌ မိမိ၏အချိန်ကို managed လုပ်နည်း”

သစ္စာမြိုင်တောရ၏ ရွှေစည်းမျည်းအချို့နှင့် ဆရာတော်၏ရည်ရွယ်ချက်

ဆရာတော်အရှင်ကေလာသ(မဟာဂန္ဓာရုံ) လွန်ခဲ့သော ၁၄ နှစ်ခန့်ကစတင်ထူထောင်တော်မူခဲ့သော သစ္စာမြိုင်တောရဟု မြန်မာအမည်ပေးထားအပ်သော “VTTBFT”သည် ယောဂီများနှင့်ပြည့်နေသည်ဖြစ်စေ ယောဂီများမရှိသည့်အခါဖြစ်စေ အမြဲထာဝရတိတ်ဆိတ်၏။ သန့်ရှင်း၏။ မြတ်ဗုဒ္ဓသည် တောတောင်သဘာဝနှင့် ၎င်း၏တိတ်ဆိတ်သန့်ရှင်းသောပတ်ဝန်းကျင်ကို အလွန်ချီးကျူးတော်မူ၏။ ထိုတောသည် မေတ္တာတရားဂရုဏာတရားများဖြင့်ပြည့်နေတတ်၏။ နေရာပေါင်းစုံမှ ရောက်လာတတ်ကြသော တိရစ္ဆာန်ကလေးများနှင့် တရားအားထုတ်တတ်သော ယောဂီများကိုလည်း ထိုတောထဲမှာပင် နေထိုင်အသက်ရှင်ခွင့်ပြုလျက်ရှိတတ်၏။

ဆရာတော်အရှင်ကေလာသ(မဟာဂန္ဓာရုံ)သည်လည်း မြတ်ဗုဒ္ဓကဲ့သို့ပင် တောတောင်သဘာဝကို အလွန်ချီးကျူးတော်မူ၏။ ဆရာတော်သည် သန့်ရှင်းတိတ်ဆိတ်သော ထိုပတ်ဝန်းကျင်ကို ကောင်းမွန်စွာတရားဘာဝနာပွါးများအားထုတ်နိုင်ရန် အလွန်မြတ်နိုးတော်မူ၏။ ဆရာတော်သည် သစ်တစ်ပင်မျှခုတ်ဖြတ်ခြင်းကိုပင် နှစ်သက်တော်မမူ။ အကယ်၍သစ်ပင်ခုတ်သူကိုမြင်လျှင် ချက်ချင်းထိုပုဂ္ဂိုလ်အနားသို့သွား၍ “သစ်ပင်များကိုမခုတ်သင့်ကြောင်း ကြီးထွားစေသင့်ကြောင်း”တို့ကို ပြောဆိုရှင်းပြလေတော့၏။ Continue reading “သစ္စာမြိုင်တောရ၏ ရွှေစည်းမျည်းအချို့နှင့် ဆရာတော်၏ရည်ရွယ်ချက်”